Stałaś przed lustrem, w pokoju i patrząc w swoje odbicie, ćwiczyłaś jak powiedzieć coś bardzo ważnego Niall'owi. Coś co męczyło cię już od dłuższego czasu.
- Niall, bardzo cię kocham.. Hmm.. Wiesz od jakiegoś czasu czuję do ciebie coś więcej niż przyjaźń.. Nie to nie tak. Niall, kocham cię.
W pewnym momencie do pokoju wszedł uśmiechnięty Horan z ciastkiem w ręku i usiadł na łóżku. Ty przerażona całą sytuacją z rumieńcami na policzkach udajesz, że poprawiasz guziki kraciastej koszuli, którą masz na sobie. W odbiciu widzisz, że Blondyn cały czas się tobie bacznie przygląda i szeroko uśmiecha. Boisz się, że wszystko usłyszał, jednak starasz się być naturalna. Nagle Niall podchodzi do ciebie od tyłu i kładzie swoją głowę na ramieniu, szczerząc się przy tym. Widzisz wasze odbicie i myślisz, że byłoby wspaniale, gdyby tak mogło być codziennie. Wtem Niall całuje cię w policzek, po czym kieruje się do wyjścia. Twoja mina zrzedła i spuszczasz głowę. Horan spojrzał na ciebie na odchodnym, po czym szepnął: Ja też cię kocham słodziutka.
*o*
OdpowiedzUsuńJuż sobie to wyobrażam
*-*